LITERATUUR

Voor je het weet, ben je in verwarring. Zoals ik.

Wat is het geval? Na iedere nascholing die Marianne Houben en ik namens 2thepoint voor haptotherapeuten geven, is er een evaluatie; gebaseerd op de vragen van de vereniging van haptotherapeuten (VVH).

In die evaluatie wordt o.a. de vraag gesteld hoe de cursisten de vakkennis van de docenten inschatten, op de schaal van 0 tot 10. We krijgen daarin stelselmatig tussen de 9,4 en 9,6 voor onze vakkennis (de laatste nascholingen alleen maar 9,6).

Voor het eerst merk ik dat ik dat echt een feestje waard vind. Marianne en ik hebben veel dezelfde maar zeker ook aanvullende kennis, dat is beide fijn. Van dezelfde basis uitgaan en aanvullend kunnen zijn. Heel prettig…

Daarnaast zijn onze cijfers voor toegepaste literatuur aanzienlijk minder goed, zo rond de 7. En daar balen we van. Tussen 0 en 10 is dat nog steeds best goed maar staat in contrast met onze overige scores.

Dus ik dacht, wat gebeurt er nou? Terwijl literatuur en de toepassing daarvan ons zo op en in het lijf geschreven is?

Dat vroeg om zorgvuldige zelfreflectie. Met een werkhypothese… Zou het zo kunnen zijn dat OMDAT we de literatuur zo leven en boekenkasten van de vloer lezen, dat niemand weet (lees: daar door ons niet in wordt meegenomen) dat bepaalde essenties o.a. in de opgegeven literatuur worden bevestigd?

Kortom, zijn we wel duidelijk waar onze antwoorden, stellingen en inzichten worden ondersteund? Op die vraag trek ik dan wat bleekjes weg: wellicht moeten we daarover wat duidelijker zijn.

Na het eerste interne hoofdschudden dacht ik ook, we leven in onze lichaamsgerichte therapie; we leven ‘embodiment’. Wellicht zijn de boeken in ons gekropen, zijn die boeken in ons lijf geschreven.

OK. Goed om duidelijker te zijn en ook… Lekker genieten van die mooie vak- en kennisscores!